Ποτέ δεν ξέρουμε πραγματικά τους άλλους, κι ακόμα λιγότερο τον εαυτό μας...

Ένας ήσυχος άνθρωπος ανακαλύπτει ότι μέσα του κατοικεί κάποιος "άλλος", ικανός για το χειρότερο έγκλημα...

Μια επιτυχημένη συγγραφέας κάνει το λάθος να στρίψει στον επαρχιακό δρόμο που της προτείνουν...

Ένας άντρας πιστεύει πως μπορεί να κλείσει μια συμφωνία με το διάβολο χωρίς να χάσει...

Και μια γυναίκα θεωρεί πως έχει έναν ήρεμο, καλό γάμο, ώσπου κάνει μια αποτρόπαια ανακάλυψη στο γκαράζ του σπιτιού της...

Τέσσερις εμπνευσμένες "μαύρες" ιστορίες που ισορροπούν ανάμεσα στον μεταφυσικό και τον απτό τρόμο, τέσσερις μαγικές εικόνες όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και το πιο ανεξερεύνητο μυστήριο παραμένει η ίδια η ανθρώπινη ψυχή. Μάστορας του απαιτητικού είδους της νουβέλας, ο King υπογράφει ένα έργο ισάξιο των πρώτων, αριστουργηματικών, συλλογών του. Ένα υποβλητικό κουαρτέτο με βαθιά σκοτεινιά, δίχως άστρα...

Σκοταδι βαθυ λοιπον, οπως μονο ο Κινγκ ξερει..
Ειχα καιρο να τον διαβασω και ξαναθυμηθηκα γιατι παλιοτερα καταβροχθιζα μανιωδως τα βιβλια του!
Η αποκοσμη και τρομακτικη αισθηση του κακου, τα φτερουγισματα στο στομαχι σε σκηνες εγκληματων, αυτο το "κατι" που πλησιαζει, η συνειδητοποιηση πως ο,τι διαβαζεις ειναι πιθανο να γινει ή ηδη εχει γινει απο ανθρωπους σαν και σενα...
ολα αυτα και πολλα παραπανω, ειναι ο Κινγκ, αγαπημενος και ταυτοχρονα τρομακτικος, τρελος μα και βαθια ανθρωπινος...
Οπως λεει και ο ιδιος:
"Ολοι οι ανθρωποι μεσα τους ειναι καλοι. Εγω ειμαι.
Για σας δεν ξερω..." ;-)