«Ου κλέψεις», τόνισαν οι Δέκα Εντολές του Κυρίου αλλά εκείνοι της έκλεψαν ό,τι αγαπούσε.

«Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά τού πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή», χαράχτηκαν στις πλάκες του Μωυσή, αλλά αυτοί πότισαν τη ψυχή της με το δηλητήριο του ψέματος.

«Ου φονεύσεις», υπαγόρευσε ο Θεός αλλά αυτός όπλισε το χέρι μιας αδύναμης ύπαρξης.

«Ουκ επιθυμήσεις όσα τώ πλησίον σου εστί», ήταν η τελευταία εντολή του Μεγαλοδύναμου αλλά εκείνη επιθυμούσε να αποκτήσει ο,τιδήποτε δικό τους.

Κάποτε είχε δυο ονόματα...

Το ένα όνομα το απαρνήθηκε για λίγο, όταν άκουσε ένα περίεργο κάλεσμα, ακολουθώντας το μονοπάτι Του.

Το άλλο όνομα στην αρχή το έθαψε βιαστικά αλλά το αναζήτησε αγωνιωδώς στην πορεία όταν όλα ανατράπηκαν, όταν η αγάπη έγινε μίσος, τα ψέματα ένας μονόδρομος και η εκδίκηση το μοναδικό φως στο σκοτεινό σταυροδρόμι της ζωής.

Τώρα... το τώρα δεν έχει σημασία αφού το τέλος είναι πολύ μακριά. Μπορεί ο προορισμός των ανθρώπων να είναι ο παράδεισος, αλλά εκείνη δε θα σταματήσει εάν δεν πάρει στην κόλαση μαζί της και αυτούς που την κατέστρεψαν.

Το νέο όνομα της είναι η Τιμωρός... και αυτή είναι η ιστορία της...

Ξεκίνησε πολύ καλά, με δυνατή ιστορία, πολυπρόσωπους χαρακτήρες και γρήγορους ρυθμούς.

Από την αρχή λίγο με ξένισε η σκληρή γλώσσα και οι αμέτρητες σκηνές σεξ, ωστόσο η πλοκή είχε ένταση και τα γεγονότα διαδέχονταν ομαλά το ένα το άλλο. 

Κάπου εκεί στη μέση όμως η ιστορία άρχισε να εμφανίζει "νερά", ξεκίνησε να μη με πείθει και οι πολλές λεπτομέρειες με κούρασαν απίστευτα, καθώς και ο υπερβολικά μεγάλος όγκος του βιβλίου που στο τέλος απλά γύριζα τις σελίδες.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο θα μπορούσε να είναι όμως πολύ καλύτερο.