Η Ζωή, υπηρέτρια σε αριστοκρατική οικογένεια βιάζεται από το αφεντικό της. Θα γεννήσει ένα παιδί που θα δοθεί αμέσως για υιοθεσία... Εκείνη δεν θα μάθει ποτέ για την ύπαρξή του, αφού της λένε ότι γεννήθηκε νεκρό...
Ο Αντώνης υιοθετημένο παιδί Ελληνοαμερικάνων, σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Πάρο, θα γνωρίσει και θα ερωτευθεί την Εβίνα.
Δυο σημαδεμένες ζωές δοκιμασμένες σκληρά… Θα καταφέρουν να ενώσουν τις δύσκολες πορείες της ζωής τους, να ξορκίσουν τους δαίμονες της ψυχής τους, στο όνομα του ξαφνικού δυνατού και αμοιβαίου έρωτα τους; Θα καταφέρουν να λυτρωθούν διαλέγοντας τον δρόμο της κατανόησης; Κατανόησης για τα λάθη των γονιών τους;
Γιατί κάθε τι δυνατό και αληθινό, για να αντέχει και να ανθίζει, πρέπει να κρύβει μέσα του τη συγχώρεση και την αγάπη.



Ξεκίνησε πολύ καλά, με "ζωντανούς" ήρωες και συναίσθημα τόσο, όσο να μη γίνεται κουραστικό. 
Η γραφή ξεκούραστη και πλοκή αρμονικά δοσμένη, κατάφερε να με ταξιδέψει, χωρίς πόνο, δάκρυα, βάσανα των ηρώων, αλλά μέσα από τη σωστή σκιαγράφηση των χαρακτήρων. 
Τιμιότητα, πίστη, πάθος, απληστία, χαρακτηρίζουν τις ζωές των ανθρώπων και οι ανατροπές έρχονται σαν έναν σκόπελο, τον οποίο υπερπηδούν με ενσυναίσθηση και αξιοπρέπεια. 
Παρ'ολα αυτά, λεπτομέρειες και περισσότερες πληροφορίες για δευτερεύοντα πρόσωπα της ιστορίας, από το μισό του βιβλίου και έπειτα με κούρασαν, αφού δεν πρόσθεσαν τίποτε παραπάνω από περισσότερες απλά σελίδες. Ωστόσο, πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον και προσεγμένο βιβλίο.