Δε φτάνει η χρήση του τρίτου προσώπου για να διηγηθείς μια ιστορία δική σου σαν να την έζησε ένας άλλος. Πώς λογαριάζεις την αγάπη και το μίσος αν ξέρεις τη μισή αλήθεια μόνο; Δεν ήμουν μάρτυρας του τέλους σου, Έκτορα. Ούτε μάρτυρας της σκέψης σου. Μόνο το κλειδωμένο σου συρτάρι ήταν και σε όσα μου είπε δίνω βάση. Ήμουν το μήλο ανάμεσα σε σένα και το Μάρκο για να δοκιμαστεί ως το τέλος η ψυχή, να αντέξει ή να γονατίσει από το χρέος της βεντέτας. Μόνο που μου έμεινε για πάντα η απορία τι έγινε στις αετοφωλιές. Ο θάνατός σου ήταν ο θρίαμβος ή η παρακμή του μίσους;


Ο θάνατος του συγγραφέα Έκτορα Χρυσολορά γίνεται αιτία η Μελίνα να σκαλίσει τα προσωπικά του πράγματα. Ένα συρτάρι, κλειδωμένο ως τώρα, «σπάζει» τη σιωπή του και η ηρωίδα ανακαλύπτει το καλά κρυμμένο ως τώρα παρελθόν του, την κατάρα που απειλούσε να ρημάξει τη ζωή του και έναν αλησμόνητο έρωτα.


Από τη Μάνη ως την Κύπρο, από τη βασιλεία και την Επταετία ως τη Μεταπολίτευση ξεδιπλώνεται η ζωή ενός άντρα που αγάπησε με πάθος και πάλεψε ανάμεσα στο χρέος και στα πιστεύω του.

 Διάβασα την τελευταία σελίδα πριν από λίγο. Χτες ξενύχτησα μέχρι τις 3 τα ξημερώματα, θέλοντας να το τελειώσω, αλλά δεν μπόρεσα. Δεν έχω λόγια για αυτό το καταπληκτικό λογοτεχνικό ανάγνωσμα. Μεστή γραφή, ανύπαρκτη φλυαρία, η μορφή του Έκτορα τόσο ζωντανή, νομίζεις οτι τον έχεις κιόλας καταλάβει, πάθη που λυτρώνουν τη μάταιη ανθρώπινη ύπαρξη ....

Η παρουσία μιας βεντέτας ακολουθεί τον ήρωα από τα γεννοφάσκια του. Αναρωτιέται "πάνω από την αγάπη το χρέος"; αναρωτιέσαι και εσύ μαζί του και καταλήγεις να αναζητάς την ουσία σε όσα έχεις ζήσει και ο ίδιος, σε όσα σε χαρακτηρίζουν, σε προσδιορίζουν και σε όσα νομίζεις ή θέλεις να νομίζεις οτι εναπόκεινται στη δική σου βούληση. 

Το τέλος με απογοήτευσε. Περίμενα και εγώ, μάλλον όπως στις ταινίες, το ευτυχισμένο τέλος, το θρίαμβο του έρωτα και της φιλίας, τη λύτρωση ενός ανθρώπου που πέρασε τόσα πολλά... που στερήθηκε την πολυπόθητη μητρική αγάπη ... που στοιχειώθηκε από μια βεντέτα και μια κατάρα που ο ίδιος δε τη θέλησε ποτέ. 

Ωστόσο, η συγγραφέας καταφέρνει να σε λυτρώσει μέσα από τη διάψευση των ελπίδων και των αναμονών σου. Μέσα από την "ισορροπία" της ζωής και της αγάπης, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η απουσία κάθε τι συμβατικού και τετριμμένου. Ίσως όλοι μας λίγο πολύ, χάρη σε αυτό το αβέβαιο και ανέξοδο να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.

Πολλά λόγια για ένα βιβλίο πραγματικά συναρπαστικό μέσα στην απλότητα του.