«Το όνομά μου είναι Αϊλίν Ντάνλοπ. Τώρα με γνωρίζετε. Ήμουν είκοσι τεσσάρων χρόνων και είχα μια δουλειά που μου απέφερε πενήντα επτά δολάρια την εβδομάδα – εργαζόμουν ως γραμματέας σε ένα ιδιωτικό σωφρονιστήριο για αγόρια στην εφηβεία. Τώρα το σκέφτομαι όπως ακριβώς ήταν∙ μια φυλακή για παιδιά. Θα την αποκαλώ Μούρχεντ. Ο Ντέλβιν Μούρχεντ ήταν ένας απαίσιος σπιτονοικοκύρης που είχα χρόνια αργότερα και το να χρησιμοποιήσω το όνομά του για ένα τέτοιο μέρος μού φαίνεται ταιριαστό.

Σε μια βδομάδα θα το έσκαγα από το σπίτι και δε θα γύριζα ποτέ. Αυτή είναι η ιστορία της εξαφάνισής μου».

Τα Χριστούγεννα δεν επιφυλάσσουν χαρές για την Αϊλίν Ντάνλοπ, μια μετριόφρονα, ωστόσο διαταραγμένη κοπέλα, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ρόλο της ως «κηδεμόνα» του αλκοολικού πατέρα της, σε ένα σπίτι το οποίο συζητά όλη η γειτονιά για τη βρομιά του, και στη δουλειά της ως γραμματέως σε μια φυλακή έφηβων αγοριών, με ό,τι εφιάλτες μπορεί αυτή να συνεπάγεται. Με ένα αίσθημα πικρίας και απέχθειας για τον εαυτό της να την κατατρώει, η Αϊλίν γεμίζει τις μέρες της με διεστραμμένες φαντασιώσεις και όνειρα απόδρασης από τη μικρή πόλη όπου ζει. Στο μεταξύ, περνάει τα βράδια και τα Σαββατοκύριακά της κάνοντας μικροκλοπές σε μαγαζιά, παρακολουθώντας έναν γυμνασμένο δεσμοφύλακα με το όνομα Ράντι και καθαρίζοντας το χάος που δημιουργεί ο ολοένα και πιο ανισόρροπος πατέρας της. Όταν στη ζωή της μπαίνει η όμορφη και χαμογελαστή Ρεμπέκα, η νέα διευθύντρια εκπαίδευσης του Μούρχεντ, η Αϊλίν μαγεύεται και αδυνατεί να αντισταθεί σε αυτό που αρχικά μοιάζει με δυνατή φιλία. Σε μια χιτσκοκική ανατροπή, όμως, η λατρεία της για τη Ρεμπέκα θα την κάνει συνεργό σε ένα έγκλημα που ξεπερνά τη φαντασία της.


  Ένα κορίτσι, ένας πατέρας, μια ζωή που δεν μπόρεσε να ανθίσει στην ώρα της.
   Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο βαθύ, μυστήριο και τραγικό ψυχογράφημα μιας γυναικείας-έφηβης προσωπικότητας.
   Η Αιλίν παραδέρνει σε μια ζωή που δε θέλησε, έρμαιο της καθημερινότητας και του αλκοολικού πατέρα της, χωρίς να ενοχλείται από την απομόνωση της, στην ουσία την αποζητά.
Οι εικόνες του εγκαταλελειμμένου σπιτιού, σπαράγματα μιας ξεχασμένης, προηγούμενης ζωής, η αθλιότητα και οι παραλογισμοί, σοκάρουν με την αναμφισβήτητη αλήθεια τους.
   Για ένα παιδί που στερήθηκε και ένιωσε οτι δεν αγαπήθηκε καθόλου.
   Η κοφτή, παγερή αφήγηση, το πλούσιο λεξιλόγιο, σε "ταρακουνά". Ασυναίσθητα εισχωρείς στον κόσμο της Αιλίν, η ωμότητα και η επιπεδοποίηση της ζωής της σε γοητεύει και σε απωθεί ταυτόχρονα. Θέλεις να σταματήσεις το διάβασμα, μα ξέρεις οτι δεν πρόκειται να το κάνεις. Το τέλος σε εκπλήσσει ευχάριστα, ωστόσο γνωρίζεις ήδη οτι το συγκεκριμένο βιβλίο αποτυπώθηκε στη μνήμη σου για καιρό.