Η όμορφη Στεφανία είχε γεννηθεί κάτω από πολύ λαμπρό άστρο. Πολλά τα χαρίσματα που της έδωσε η φύση, αλλά εκείνο που την έκανε να ξεχωρίζει ήταν η μαγευτική φωνή της. 

Με όπλα το πείσμα, την αποφασιστικότητα και την πίστη στο ταλέντο της, επιβάλλεται από πολύ νωρίς στον χώρο της μουσικής και συγχρόνως γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της. Για τη Στεφανία δεν υπάρχουν όρια. Η ευτυχία της είναι απόλυτη. Αστέρι του τραγουδιού και βασίλισσα της καρδιάς του Μάριου, του εμπνευσμένου στιχουργού, φτάνει στο απόγειο της δόξας. Τώρα έχει τα πάντα: αγάπη, φήμη, χρήμα… 

Κι όμως! Ο δαίμονας της απληστίας τη σπρώχνει σε ολοένα και πιο ολισθηρά μονοπάτια. Τυφλωμένη από τα φώτα της επιτυχίας, αρχίζει να παρασύρεται από το ύπουλο παιχνίδι του ανταγωνισμού που, αργά και σταθερά, την οδηγεί στην καταστροφή. 

Ένας ένας αρχίζουν να απογοητεύονται όσοι πίστεψαν σ’ αυτήν και την αγάπησαν στ’ αλήθεια: ο Μάριος και η κόρη τους, ο δάσκαλός της, η μητέρα της, ο αδελφός της, η πιο καλή της φίλη… 

Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχωρίσει ο άνθρωπος αυτά που αξίζουν πραγματικά στη ζωή; Και τι συμβαίνει την ημέρα που η Στεφανία ανακαλύπτει ότι έχει χάσει τα πάντα

Αν και το εξώφυλλο με παρακίνησε να το ξεκινήσω, στην αρχή απογοητεύτηκα. 

Λεπτομέρειες, αδικαιολόγητοι πλεονασμοί, χαρακτήρες στατικοί, χωρίς ενδιαφέρον, τίποτε το ιδιαίτερο σκέφτηκα. 

Ωστόσο, καθώς ξεδιπλώνεται η πλοκή η συγγραφέας δομεί προσεχτικά το σκηνικό και τους ήρωες της, οι οποίοι μέσα από το παρόν και τις επιλογές τους διαμορφώνουν το μέλλον, όχι μόνο το δικό τους, αλλά και των γύρω τους. 

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο αποδόθηκε η αλαζονεία, η απληστία και το αδιέξοδο της ηρωϊδας, το οποίο κατέληξε -δυστυχώς για τις δικές μου προτιμήσεις-σε ένα αποτέλεσμα επαρκώς διδακτικό και ικανοποιητικό. Μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο.