Η Θάλεια από πολύ μικρή έμαθε ότι ο δρόμος της ζωής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ότι ο έρωτας είναι ένας έρωτας προδότης και ότι εκεί έξω δεν υπάρχουν ιππότες των παραμυθιών. Μέχρι τη στιγμή που γνώρισε τον Φίλιππο. Έναν άντρα που νιώθεις τη δύναμη της γοητείας του. Έναν άντρα που ξέρει τι θέλει στη ζωή του και της δηλώνει απερίφραστα πως θα τη διεκδικήσει σαν γυναίκα και πως θα γίνει ο πρίγκιπας του παραμυθιού της. Το πρόσωπο της ζωής, όμως, είναι πιο σκληρό από το παραμύθι τους. Το παρελθόν της Θάλειας επιστρέφει και τους καταδιώκει. Aποκαλύψεις, πλεκτάνες, αναπάντεχες καταστάσεις και πρόσωπα στέκονται εμπόδιο στο δρόμο τους. Ο Φίλιππος δεν παραιτείται, η Θάλεια είναι η γυναίκα της ζωής του και θα κάνει τα πάντα γι’ αυτήν…






Λοιπόν, τι να πω για το συγκεκριμένο βιβλίο.. προσωπικά δεν ξέρω αν μου άρεσε ή όχι..
από τη μια έχουμε μια συνηθισμένη πλοκή, με μια ηρωίδα γεμάτη βάσανα (τα χίλια μύρια), που βρίσκει τον απόλυτο έρωτα, τον βασανίζει αλύπητα κ αυτός εξακολουθεί να τη θέλει..γραφή απλή, γεγονότα προβλέψιμα, λίγες ανατροπές, πολλές μα πολλές σελίδες και τίποτα εν ολίγοις αξιοσημείωτο..
από την άλλη έχουμε μια συγγραφέα που γνωρίζει να αποδίδει εικόνες και συναισθήματα έντονα, ακόμη και στις πιο άνευρες σκηνές. Υπήρξαν στιγμές που παρασύρθηκα κυριολεκτικά σε έναν έρωτα πραγματικά (και κυριολεκτικά νομίζω) ξεχωριστό και απλησίαστο, πόνεσα με την ηρωίδα και αγωνιούσα για το πότε θα έβρισκε την ευτυχία.
Άλλοτε προσπερνούσα σελίδες (αδικαιολόγητες φλυαρίες για την προετοιμασία ενός γάμου ή μιας συνάντησης) και άλλοτε επέμενα να διαβάζω ξανά από την αρχή σελίδες πανέμορφα γραμμένες.
Ο καθένας με τις προτιμήσεις του επομένως. Προσωπικά περίμενα περισσότερα.