Στη Ρώμη, σ’ ένα παλιό καφέ, δύο άνδρες –δύο ιερείς– μελετούν τον φάκελο για την εξαφάνιση μιας κοπέλας, της Λάρα. Ο ένας ιερέας, ο Κλεμέντε, είναι ο καθοδηγητής. Ο άλλος, ο Μάρκους, ένας κυνηγός, εκπαιδευμένος να ξετρυπώνει το κακό. Έτσι τουλάχιστον του λένε. Γιατί εκείνος δεν θυμάται. Δεν έχει πια μνήμη.
Η Σάντρα εργάζεται στη Σήμανση. Η ματιά της, αντικειμενική σαν φωτογραφικός φακός ,είναι εκπαιδευμένη να αναγνωρίζει κάθε λεπτομέρεια που δείχνει άσχετη, εκτός τόπου, γιατί ξέρει ότι εκεί φωλιάζει το κακό. Τέτοια ματιά διαθέτει μόνο όποιος κυνηγάει τις λεπτομέρειες. Κι όποιος νιώθει ένοχος. Γιατί και στη δική της ζωή υπάρχει μία άσχετη, εκτός τόπου λεπτομέρεια. Μια λεπτομέρεια που τη βασανίζει.
Όταν οι δρόμοι του Μάρκους και της Σάντρα διασταυρώνονται, φέρνουν στο φως ένα τρομαχτικό μυστικό, κρυμμένο στα άδυτα του Βατικανού και στις πιο σκοτεινές γωνιές της Ρώμης. Ένα σχέδιο θανάτου που μόνο ένα δαιμονικό αλλά και ταυτόχρονα ευφυές μυαλό θα μπορούσε να συλλάβει.
Ο μόνος τρόπος να το ματαιώσουν είναι να βρουν τη Λάρα ζωντανή.

Το ξεκίνησα ένα καλοκαιρινό βράδυ και ξαγρύπνησα μέχρι το πρωί. Η υπόθεση καθηλώνει, η ατμόσφαιρα μυστηριακή και απόκοσμη σε τραβά μέσα στην ιστορία. Ο Καρίζι είχε γίνει ήδη από  τους αγαπημένους μου συγγραφείς μυστηρίου-ψυχολογικού θρίλερ, από το μυθιστόρημα του "Ο Υποβολέας", τόσο δυνατό και σοκαριστικό στην πλοκή και στις περιγραφές, που είχε εντυπωθεί για αρκετό καιρό στη μνήμη μου. Με το μυθιστόρημα του αυτό καταφέρνει να με κατακτήσει ολοκληρωτικά. 
Πέρα από το γεγονός πως η περιγραφή στο οπισθόφυλλο δεν έχει καμία σχέση με την ουσιαστική υπόθεση, η ευφυής κατά τη γνώμη μου πλοκή, σε συνδυασμό με τις συνεχείς ανατροπές και την κατακόρυφη αύξηση της αγωνίας, κάνει τον αναγνώστη να μην μπορεί να το αφήσει από τα χέρια του. 
Ο συγγραφέας βασίζεται στο απροσδόκητο, στην εναλλαγή σκηνών και σκιαγραφεί τους ήρωες του τόσο ζωντανά, που νομίζεις πως τους βλέπεις δίπλα σου. Ο κεντρικός ήρωας ξεχωριστός, ο χαρακτήρας του δομημένος αριστοτεχνικά, μέσα από συνεχείς ψυχολογικές διακυμάνσεις, σε συνδυασμό με την αποστασιοποίηση του από τις "σκηνές εγκλήματος" και την αμνησία που τον βασανίζει, καταφέρνει και γίνεται ιδιαίτερα αγαπητός. 
Δύσκολο για άντρα συγγραφέα να "μπαίνει" τόσο βαθιά στο χαρακτήρα ενός γυναικείου προσώπου, μα εδώ ο Καρίζι το καταφέρνει με επιτυχία. Η Σάντρα, μέσα στην απλότητα και τη μελαγχολία της παρασύρει τον αναγνώστη στην προσπάθεια της να λύσει το γρίφο που την βασανίζει.
Η γλώσσα στρωτή, χωρίς κενά νοήματος και επαναλήψεις, εστιάζει στα "σωστά" σημεία, ετσι ώστε να εντείνει την απειλητική και μουντή ατμόσφαιρα, που διατρέχει όλο το έργο. Η τελευταία σκηνή ανατριχιαστική, η λύση του μυστηρίου "απειλεί' την ηρεμία του αναγνώστη...
τι να πω... απλά περιμένω εναγωνίως το επόμενο βιβλίο του.