Είχα διαβάσει πριν πολλούς μήνες το πρώτο βιβλίο και πραγματικά με ενθουσίασε ... τελικά κατάφερα πριν δύο εβδομάδες να ξεκινήσω να διαβάζω και τα υπόλοιπα. 

 Εξαίρετη πλοκή, η πολυμήχανη και ελαφρώς "προβληματική" πρωταγωνίστρια, Λίσμπετ Σαλάντερ καθηλώνει τον αναγνώστη, καθώς την ακολουθεί στο δρόμο της για εκδίκηση. Ο φίλος της και πρωταγωνιστής Μίκαελ Μπλούμκβιστ, δημοσιογράφος με ηθικές αρχές και πάθος για την αλήθεια, την βοηθά και της συμπαραστέκεται μέχρι το τέλος.

Πάθος, αγωνία, ένταση και μια ιστορία που την σκέφτεσαι πολύ καθώς πέφτεις για ύπνο ... Μηχανορραφίες, ίντριγκες, δολοφονίες, γρήγοροι ρυθμοί, σασπένς, ομάλη και καθαρή γλώσσα, χωρίς κουραστικές παρεκβάσεις, πραγματικά δικαιολογούν τα πολλά βραβεία που έχει δεχτεί η τριλογία.

Μέσα από το βιβλίο αναδύονται τα θέματα της ελευθερίας και της προάσπισης των δικαιωμάτων του ατόμου, των υποχρεώσεων της κοινωνίας απέναντι στους πολίτες της και η αντιμετώπιση των ατόμων που κοινωνικά θεωρούνται "αποκλεισμένοι" ή περιθωριοποιημένοι.

Η Σουηδική κοινωνία προβάλλεται  ως μοντέρνα, ανθρωπιστική, υπέρμαχος της ισότητας και της δικαιοσύνης... Αναπόφευκτη η σύγκριση με το δικό μας χώρο και δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ πώς θα αντιμετωπιζόταν το θέμα της καταπάτησης των δικαιωμάτων και της κατάχρησης πολιτικής και κρατικής εξουσίας στην ελληνική κοινωνία ... νομίζω πως τα σχόλια περιττεύουν ...

Θαύμασα τον Λάρσον, την εφευρετικότητα, τον τρόπο γραφής του, τις γνώσεις του, και παράλληλα λυπήθηκα, που δεν έζησε αρκετά για να απολαύσει το λογοτεχνικό του θρίαμβο...

Τα τρία βιβλία, παρόλο τις πολλές σελίδες τους διαβάζονται απνευστί και το τέλος σου δημιουργεί την αίσθηση της απώλειας ... 

Θέλεις η ιστορία να συνεχιστεί ... λύπάσαι (για τους ρομαντικούς, συγκαταλέγομαι και εγώ) που οι πρωταγωνιστές τελικά δε γίνονται ζευγάρι και δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς τι άλλα συναρπαστικά αναγνώσματα θα μπορούσε να προσφέρει ο Λάρσον αν βρισκόταν εν ζωή.

Πραγματικά θλιβερό. Ωστοσο τα συγχαρητήρια είναι έπαινος πολύ μικρής αξίας, για έναν συγγραφέα τέτοιου επιπέδου.