Η Ηλέκτρα έχει ό,τι θα μπορούσε να επιθυμήσει μια γυναίκα: νιάτα, ομορφιά, χρήματα, μια ενδιαφέρουσα κοινωνική ζωή. Δεν έχει, όμως, το σημαντικότερο απ' όλα: αγάπη. Το παρελθόν της, βουτηγμένο στη θλίψη και τη μοναξιά, καθώς ποτέ δεν ένιωσε τη στοργή των γονιών της, της έχει διαμορφώσει έναν ψυχρό και απόμακρο χαρακτήρα, όπου δεν υπάρχει καμιά χαραμάδα για να εισχωρήσουν τρυφερά αισθήματα στην καρδιά της. Ώσπου τα πάντα ανατρέπονται στην καλοκουρδισμένη ζωή της όταν θεωρείται ύποπτη για το φόνο της μητέρας της, στη βίλα του δεύτερου συζύγου της τελευταίας, Κρίστιαν Πόρτερ, στη Χαλκιδική, ο οποίος έχει βρει επίσης τραγικό θάνατο λίγο καιρό πριν.
Ο υπαστυνόμος Στέφανος Κάραλης καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα και βρίσκεται όχι μόνο συναισθηματικά μπλεγμένος με την Ηλέκτρα, αλλά και μπερδεμένος σε μια μεγάλη υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, στην οποία ένας μυστηριώδης βαρόνος σκοπεύει να κλέψει τα ανεκτίμητα κειμήλια των μοναστηριών του Αγίου Όρους έχοντας καταστρώσει ένα καταχθόνιο σχέδιο.
Σκοτεινά μυστικά και φαντάσματα του παρελθόντος αρχίζουν σιγά σιγά να έρχονται στο φως και οι δύο ερωτευμένοι νέοι, παρασυρμένοι στα παιχνίδια της μοίρας, που για κάποιο διάστημα τους κρατάει χωριστά, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους διεκδικώντας την ευτυχία.

«Η Ηλέκτρα έμεινε καρφωμένη στην ίδια θέση μέχρι που το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε στην επόμενη στροφή. Μετά ανέβηκε στο δωμάτιό της, πήρε τα πράγματά της, πλήρωσε το λογαριασμό και βγήκε, κάνοντας όλα αυτά εντελώς μηχανικά. Σταμάτησε το μοναδικό ταξί που περνούσε εκείνη την ώρα, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τον άνθρωπο που είχε βάλει ο Εμίλ να την παρακολουθεί, και ζήτησε από τον ταξιτζή να την πάει στο αεροδρόμιο. Ήθελε να φύγει όσο πιο μακριά γινόταν από αυτή την πόλη που ξαφνικά έμοιαζε να την καταδιώκει, εχθρική και παγωμένη. Μόνο η παγωνιά της ψυχής της μπορούσε να τη συναγωνιστεί, γιατί μέσα σε λίγες ώρες είχε αναστηθεί και είχε πεθάνει».

Τυχαία το πήρα από τη βιβλιοθήκη. Διάβασα τις κριτικές στο δίκτυο, λίγο τα θετικά σχόλια, λίγο ο τίτλος, το ξεκίνησα. Η αλήθεια είναι πως μου φάνηκε ενδιαφέρον. Ξεκινά με την παρουσίαση της ηρωίδας και η πλοκή ακολουθεί γοργά. Το θέμα είναι πως ούτε στιγμή δεν ένιωσα να βαριέμαι. Το μόνο που με σταματούσε ήταν η νύστα και η κούραση της ημέρας. Το τελείωσα σε τρεις μέρες και ενθουσιάστηκα. Μάλλον το ρήμα δεν αποδίδει τα συναισθήματά μου όταν έκλεισα το βιβλίο. 

Ήταν κάτι να έλειπε, κάτι να είχε απομείνει στον αέρα. Αυτή η αίσθηση, όταν τελειώνεις ένα πραγματικά καλό βιβλίο, μοναξιάς και πληρότητας μαζί. Γνώρισα την Ηλέκτρα, τον Στέφανο, τον γηραιό καλόγερο και ταξίδεψα μαζί τους σε ένα μυθιστόρημα έντονο, τρυφερό, συγκινητικό. 

Δεν έχει σημασία οτι καταλαβαίνεις τον ένοχο σχετικά γρήγορα. Η όλη ουσία είναι πως η συγγραφέας, ενώ στήνει δεξιοτεχνικά την πλοκή της υπόθεσης, παρουσιάζει τους ήρωες με απλότητα και σκιαγραφώντας τα συναισθήματα τους, ξεδιπλώνει ένα μυθιστόρημα μυστηρίου και δράσης, παράλληλα με στοιχεία θρησκευτικά, απόκοσμα και μυστηριακά. 

Και προς το τέλος του βιβλίου, όταν έχεις φτάσει στη λύση του μυστηρίου, η συγγραφέας αποδεικνύει την εφευρετικότητα της με καταστάσεις και ψυχολογικές διακυμάνσεις της ηρωίδας, που άλλοτε σε ανατριχιάζουν (ειδικά αν διαβάζεις το βιβλίο μετά τις δώδεκα το βράδυ) και άλλοτε σε κάνουν να αναρωτιέσαι ... δεν τελείωσε ακόμα; τι ωραία!!

Ένα πραγματικά καλό βιβλίο, που με έκανε να αγοράσω ακόμα δύο από τα βιβλία της συγγραφέως "Η σφραγίδα του ρόδου" και "Με τα μάτια της άλλης". Για το πρώτο θα μιλήσω κάποια άλλη φορά, το δεύτερο δεν το ξεκίνησα ακόμα. Ίδωμεν ...