Ένας έρωτας παραμυθένιος το μυθιστόρημα αυτό, μπερδεμένος στις κλωστές της Ιστορίας, τότε που θέλησε να δοκιμάσει τις αντοχές της προδοσίας, τη δύναμη της φωτιάς. 

Σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς, οι ζωές μπερδεύονται με το καβουρντισμένο κύμινο και το πετιμέζι, Ρωμιοί και Τούρκοι, κιμπάρηδες και ραχατλήδες, ηγέτες ξιπασμένοι, ανίκανοι, παθιασμένοι, αδιάφοροι. Ο χορός των ζεϊμπέκηδων, οι ατμοί του χαμάμ, τα προσκοπάκια στο Αϊδίνι, μυστικά και καταχωνιασμένες αμαρτίες, προδοσίες, φονικά, ένα γυμνό κορίτσι κρεμασμένο ανάποδα, ο Αχέροντας να καταπίνει φαντάρους, στην Αλμυρά Έρημο να ξεραίνονται οι κόκκινες μηλιές, οι ατμοί του χαμάμ να θολώνουν τις ζωγραφιές. 

Η Γέρση μεγάλωσε στη Σμύρνη, αρχοντοπούλα αναντάμ μπαμπαντάμ, στη θωριά της σου κοβόταν η ανάσα. Περήφανη και ξιπασμένη, μαστίγωνε τις δούλες της μπας και τις κάνει φιλενάδες. Λουζόταν στο χαμάμ, όταν την είδαν ξαφνικά τα δυο καρντάσια, ο Γιώργης κι ο Σελίμ, κι ήρθε ο έρωτας να σπαράξει τη σάρκα, να ξεπαστρέψει, να μαγέψει. 

«Τι είμαι για σένανε, Γιώργη Καραδάμογλου; Αυτό μόνο… πρέπει να ξέρω…» 

Το άλογο χρεμέτισε χτυπώντας την οπλή του σε μια πέτρα που εξείχε, ο αμαξάς τράβηξε τα γκέμια. Ο Γιώργης έχωσε τα μάτια στα τσίνορά της, ζυγίστηκε πάνω τους, ισορρόπησε, κρεμάστηκε. Βούλιαξε στο υγρό βλέμμα, φοβήθηκε μη γίνει δάκρυ και τον πνίξει, τσούλησε στην κατηφόρα της μύτης να σωθεί, χώθηκε στα ρουθούνια να ρουφήξει την οσμή της. Στα χείλη παραδόθηκε. Τα λευκά της δόντια τον γεμίσανε πληγές καθώς θυμήθηκε τη νύχτα τους. Εδώ που φτάσανε, δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να της πει την αλήθεια. Πήρε το χέρι της, έσκυψε κι απόθεσε στη φούχτα της ένα φιλί. 

«Εσύ, ομορφιά μου, είσαι το κόκκινο στο αίμα μου…»

Σαρωτικό!

Η ιστορία της Σμύρνης πριν και κατά τη διάρκεια της καταστροφής, μέσα από τα μάτια απλών ανθρώπων και τις σχέσεις δύο λαών καταδικάσμένων να συγκρούονται στο βωμό ξένων συμφερόντων.

Το ξεκίνησα διστακτικά, ελπίζοντας πως το βιβλίο δε θα επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένα πράγματα. 

Με κατέκτησε ευτυχώς, με τη στρωτή γλώσσα (η ντοπιολαλιά δε μεώνει στο ελάχιστο την αναγνωστική απόλαυση), τις παραστατικές εικόνες και την παρουσίαση των χαρακτήρων. Ήρωες σχεδόν ζωντανοί, να σε παρασύρουν με την προσωπικότητα και τα λόγια τους! Σχέσεις μίσους και αγάπης, μια ελληνοτουρκική φιλία, γυναικεία εκδίκηση, ήθη, έθιμα, ιστορία, ήθος και κατώτερα ένστικτα, όλα περιδιαβαίνουν αρμονικά σε μια αφήγηση που σε κρατά αιχμάλωτο με τις ώρες!

Το πιο σημαντικό στο βιβλίο είναι η παρουσίαση των συνθηκών των ελληνοτουρκικών στρατευμάτων, οράματα, ελπίδες,απογοητεύσεις και διαψεύσεις ανθρώπων μέσα στη φωτιά της μάχης, ωμές περιγραφές ανελέητης σκληρότητας εκατέρωθεν...ποιος είναι ο φταίχτης και ποιος το θύμα, οι ρόλοι συγχέονται, τα πάντα γίνονται ένα, όταν οι απώλειες πλέον δε διαχωρίζουν Έλληνα και Τούρκο.

Το τέλος ανατρεπτικό και όπως πρέπει, κλείνει συγκλονιστικά ένα πανέμορφο βιβλίο!

Συγχαρητήρια!