Δεν είναι παράνοια αν πραγματικά συμβαίνει… 

Η Άννα Φοξ ζει μόνη της, κλεισμένη στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη, του οποίου το κατώφλι αδυνατεί να διαβεί. Περνά τις μέρες της με τις αναμνήσεις παλιών ευτυχισμένων στιγμών, πίνοντας κρασί, βλέποντας παλιές ταινίες και… κατασκοπεύοντας τους γείτονές της. 

Μια μέρα μετακομίζει στο απέναντι σπίτι η οικογένεια Ράσελ – ο πατέρας, η μητέρα και ο έφηβος γιος τους. Η τέλεια οικογένεια. Αλλά, όταν η Άννα, παρακολουθώντας από το παράθυρό της, βλέπει κάτι που δεν έπρεπε να δει, ο κόσμος της αρχίζει να καταρρέει και τα τρομερά μυστικά του να αποκαλύπτονται. 

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Τι κινείται στη σφαίρα της φαντασίας; Ποιος διατρέχει κίνδυνο και ποιος έχει τον έλεγχο;

Σ’ αυτό το διαβολικά ανατριχιαστικό θρίλερ, κανένας και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. 

Από την αρχή ξεδιπλώνεται μια ιστορία περίεργη και λίγο αλλόκοτη: μια γυναίκα να κατασκοπεύει τους γείτονες, μόνη της σε ένα τεράστιο σπίτι, αντιμέτωπη διαρκώς με τους γύρω της και τον εαυτό της. Περίτεχνη πλοκή, με βασικό μοτίβο την απομόνωση της ηρωίδας, από ένα σημείο και έπειτα εγκλωβίστηκα και εγώ μαζί της και χάθηκα ανάμεσα στη πραγματικότητα και τις παραισθήσεις.

    Η έμφαση στη λεπτομέρεια, η ανατροπή μέσα στην ανατροπή, η παραπλάνηση, η αγωνία και ο αυξανόμενος κίνδυνος, σε κάνουν να μην μπορείς να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου!