Ύστερα από τέσσερις εξευτελιστικές υποθέσεις μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο, ο κυνικός και άξεστος ντετέκτιβ Νίκος Μάντης βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο σημαντικές προκλήσεις: τον ποιητικά σκηνοθετημένο φόνο μιας υπερήλικης, εκκεντρικής και πάμπλουτης πρώην ιδιοκτήτριας πορνείου, λάτριδος του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, και τη συνάντησή του με το δόκτορα Ξενοφώντα Δαρείο, αλεξανδρινό αρχαιολόγο, παθιασμένο καβαφιστή και πρώην καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος συγκεντρώνει πάνω του ό,τι ακριβώς σιχαίνεται ο Μάντης. Είναι μορφωμένος, μυστηριώδης, απόκοσμος και, κυρίως, ομοφυλόφιλος.
Καθώς στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια οι καβαφικοί φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, οι δυο αλλόκοτοι συνεργάτες αποδύονται σ’ ένα ασθματικό κυνήγι για να ανακαλύψουν πρώτοι το μυστικό που φυλάσσουν πεισματικά τρεις γριές πόρνες στην αινιγματική Λέσχη της Ιθάκης και να λύσουν την ιεροτελεστική ακολουθία των εγκλημάτων νιώθοντας στο πετσί τους τους στίχους του λατρεμένου ποιητή:
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν...
 

Να λοιπόν και ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο από έναν αγαπημένο συγγραφέα.
Εισχωρώντας μέσα στο κλίμα της εποχής και της ψυχοσύνθεσης του Καβάφη, με αναφορά σε ποιήματα και έννοιες καβαφικά ανεπανάληπτες και διαχρονικές, μέσα από ρομαντικούς και ευφάνταστους διαλόγους η ιστορία σε κατακτά ολοκληρωτικά.
Ήρωες αρμονικά ταιριασμένοι, αν και διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους ως χαρακτήρες, αναζητούν την αλήθεια του μυστηρίου, με παράλληλη αναζήτηση του αληθινού εαυτού τους, μαζί με χιούμορ και συγκίνηση.
Το απήλαυσα πραγματικά, και σκέφτηκα πως έχω καιρό να διαβάσω τον ποιητή του έρωτα και της ομορφιάς, του ανθρώπου που μετέτρεψε τον πόνο και το "ελάττωμα" του σε "τραγούδι", ικανό να αντηχεί στους αιώνες.