Η Έλσα Γληνού ήταν κάποτε μια διακεκριμένη ψυχολόγος, που συνεργαζόταν με την αστυνομία στη διαλεύκανση εγκλημάτων. Η τελευταία υπόθεση που αναλαμβάνει στέφεται με απόλυτη επιτυχία, αλλά συνοδεύεται κι από ένα βαρύ τίμημα: τη δολοφονία του άντρα της, Αντρέα, και της κόρης της, Κάτιας. Νιώθοντας υπεύθυνη για τον θάνατό τους, αφήνεται να βουλιάξει σε μια άβυσσο σκοτεινή, ενώ, από κείνη τη στιγμή, όλα τελειώνουν για εκείνην. Όχι μόνο η επιτυχημένη της καριέρα, αλλά και η ίδια της η ζωή. Χρόνια αργότερα ένας παλιός φίλος και συνεργάτης θα της ζητήσει να επανέλθει στην ενεργό δράση, για να βοηθήσει ένα νεαρό ζευγάρι να βρει το παιδί του, που έπεσε θύμα απαγωγής. Παρά τους αρχικούς της ενδοιασμούς, τελικά πείθεται να αναλάβει αυτήν την υπόθεση, για να βρεθεί μπλεγμένη σε μια ιστορία που αφορά και το δικό της παρελθόν, μια ιστορία που θα την αναγκάσει να αντιμετωπίσει τους χειρότερους εφιάλτες της.

Ένα μυθιστόρημα μεστό, αριστοτεχνικά δομημένο, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα! 

Αστυνομικό μυθιστόρημα που όντως, σύμφωνα με την περιγραφή, διαβάζεται με κομμένη την ανάσα, ειδικά από τη μέση του βιβλίου και έπειτα. 
Καλό, πολύ καλό. Ξεκινά ιδιαίτερα, χωρις γενικές περιγραφές, μα δυναμικά εισέρχεσαι σε μια σκηνή αγωνίας και σύγχυσης... και εκεί ακριβώς αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον μου..
 Ωραίος, στρωτός, μεστός λόγος, δομημένη σκιαγράφηση χαρακτήρων, μια ηρωίδα ασυμβίβαστη, μα τόσο καθημερινή μέσα στον πόνο και στην προσωπική της τραγωδία. 
Η αγωνία μεταλλάσσεται μέσα από την περιπετειώση αναζήτηση του παιδιού έως την τραγική κορύφωση προς τη λύση της υπόθεσης.
Η συγγραφέας δεν πλατειάζει, αντίθετα συμπυκνώνει το "νήμα" της ιστορίας μέσα απο κρυμμένα μυστικά και έμφαση σε αντιδράσεις και λεπτομέρειες, που αργότερα δεν μπορείς παρα να ανακαλέσεις, καθώς αυτές οδηγούν στο φινάλε..
Δεν έτυχε να διαβάσω ξανά ελληνικό μυθιστόρημα τέτοιου είδους και οφείλω να πω πως πραγματικά έκανε τη διαφορά....