Αν και απόγονος μιας εκ των σημαντικότερων εφοπλιστικών οικογενειών ο Πάρης Αλεξάνδρου θα βρεθεί στον χώρο του θεάτρου. Κάπου στο Θησείο, ο φτερωτός θεός Έρωτας τοξεύει στον πυρήνα της καρδιάς του το κοφτερό βέλος της σαγηνευτικής Ρωξάνης. Ο Πάρης αγνοώντας την αλήθεια των παρασκηνίων, θα πορευτεί στο σανίδι της ζωής με μόνο γνώμονα τον αυτοσεβασμό του.
Με τη Ρωξάνη θα χαράξουν διαφορετικά μονοπάτια στο όρος της τέχνης. Εκείνος θα αφήσει για αποτύπωμα το αίμα της ψυχής του, ενώ εκείνη την αρρωστημένη και ακραία φιλοδοξία της.

Εκείνος θα καρφώσει τη σημαία του στην ιερή κορυφή του θεάτρου, ενώ εκείνη θα γκρεμιστεί στη χαράδρα της δόξας...
Η προδοσία θα χτυπήσει ανελέητα τον Πάρη, μα θα του δώσει την ύστατη στιγμή το φιλί της ζωής η Μαντώ, και η παρελθοντική αόρατη αγάπη της θα ενσαρκωθεί, κάνοντας τον φοίνικα της ελπίδας να αναγεννηθεί από τις στάχτες του…

 Υπέροχο! Μια βαθιά σκιαγράφηση χαρακτήρων και μια πλοκή που "ρέει". Οι ήρωες ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους, τη δύναμη και την αδυναμίας τους και υφαίνουν μια ιστορία αγάπης, πάθους και εκδίκησης. 
Όλα γίνονται αρμονικά συνταιριασμένα, χωρίς πολλά λόγια και φλυαρίες. Ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει το στίγμα του και αν σε μερικά σημεία υπάρχουν κενά και απορίες η πορεία σε αποζημιώνει. 
Ο κεντρικός ήρωας υψώνεται στη σφαίρα του κλασικού και η γυναίκα-αράχνη αποδίδεται από το συγγραφέα με τρόπο καθηλωτικό! 
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!