Μια παράξενη πρόσκληση σε μια γκαλερί οδηγεί έναν συγγραφέα στα χνάρια της Εμμέλια, του νεανικού του έρωτα, και τότε θα πέσει στα χέρια του ένα σημείωμά της: 

Τυρρηνική θάλασσα, νήσος Πόντζα, 30-6-1979.

Κάποτε είχα ακούσει τον πατέρα μου να λέει πως τίποτε δεν κρατάει για πάντα στη ζωή. Τίποτε… εκτός από τις τύψεις. Έπρεπε να περάσουν χρόνια ολόκληρα μέχρι να καταλάβω το νόημα εκείνων των λέξεων… Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία της ζωής, ώσπου να νιώσει τη βρομερή ανάσα του θανάτου να ψιθυρίζει το όνομά του. Δεν φοβάμαι πια, μαμά. Το μόνο που αισθάνομαι είναι κούραση και μια γλυκιά προσμονή πως πολύ σύντομα τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη μου θα με αφήσουν επιτέλους ελεύθερη. Το όνομά μου είναι Εμμέλια, κι όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι ήδη νεκρή.

Αυτοκτονία ή δολοφονία; Δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Εμμέλια, κόρης του πανίσχυρου βιομήχανου Φραντσέσκο Σόρντι, ένας συγγραφέας και μία αστυνόμος αναζητούν την απάντηση.

Με παρέσυρε και με ταξίδεψε!

Ήρωες βασανισμένοι από απωθημένα του παρελθόντος, ανομολόγητα μυστικά, εξουσία, εγκλήματα και σκοτάδι, μαζί με μια ιστορία αγάπης στο φόντο της πανέμορφης Ιταλίας.

Η συγγραφέας γράφει προσεγμένα, με φροντισμένο λεξιλόγιο, δημιουργεί έναν κεντρικό ήρωα-παιδί σε σώμα ενηλίκου, που δεν μπορείς παρά να τον αγαπήσεις και να ακολουθήσεις μέχρι το τέλος.

Η ατμόσφαιρα μυστηριακή και υποβλητική κεντρίζει συνεχώς το ενδιαφέρον, ανατριχιαστικές σκηνές (θα θυμάμαι για αρκετό καιρό την είσοδο στο εγκαταλελειμμένο σπίτι), εντεινόμενη αγωνία, παρεκβάσεις που δεν κουράζουν καθώς συμπληρώνουν την πλοκή, η κατάθεση-εξομολόγηση του ήρωα στις τελευταίες σελίδες απλά συγκλονιστική!