Καμιά διασκέδαση δεν είναι τόσο φτηνή όσο το διάβασμα και καμιά ηδονή δεν διαρκεί τόσο πολύ.
~Lady May Montagu~


Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

“ Η κόρη του φονιά είναι εδώ.
Εγώ είμαι ο πρώτος.
Θα υπάρξουν κι άλλοι...”

Αυτές οι λέξεις, γραμμένες στο τσαλακωμένο χαρτί που κρατούσε σφιχτά στην παλάμη του ο νεκρός νεαρός άνδρας, ήταν αρκετές για να αναστατώσουν για δεύτερη φορά τη ζωή της Νατάσας Βάλβη. Η νεαρή σπηλαιολόγος, αποφασισμένη να αποκαλύψει τον πραγματικό ένοχο του εγκλήματος για το οποίο κατηγορήθηκε ο πατέρας της πριν από πολλά χρόνια, αποφασίζει να επιστρέψει, με άλλη ταυτότητα,
στη γραφική Κλειτορία, τον τόπο που έζησε ως παιδί. Στα παγωμένα νερά του μαγευτικού Σπηλαίου των Λιμνών, εκεί όπου ξεκίνησε η οικογενειακή της τραγωδία, θα συνειδητοποιήσει ότι το παρελθόν εξακολουθεί να την καταδιώκει και ότι το παρόν ορθώνεται μπροστά της απειλητικό. Ποιός είναι
αυτός που θέλει να φέρει στο φως την πραγματική της ταυτότητα; Ποιός προσπαθεί να την ενοχοποιήσει για μία σειρά δολοφονιών που ταράζουν την ήρεμη ζωή στη γραφική Κλειτορία; Η Μόιρα, μία μυστηριώδης γυναίκα με καταπράσινα μάτια και θανατηφόρα γοητεία, πλέκει περίτεχνα τον ιστό της γύρω απ’ τη Νατάσα απειλώντας να την καταστρέψει.
Όσο κι αν εκείνη προσπαθεί να ξεφύγει, ο ασφυκτικός κλοιός κλείνει όλο και πιο σφιχτά γύρω της. Θα καταφέρει να φθάσει στην αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη;

Το βιβλίο ξεκινά δυναμικά, όπως όλα της Μεταξά και αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που μου αρέσει στα βιβλία της.
Μια ηρωίδα φοβισμένη και απομονωμένη, θύμα του παρελθόντος και των καταστάσεων, εγκλωβίζεται σε ένα στρόβιλο γεγονότων τα οποία καθορίζουν την πορεία της και μαζί τη ζωή άλλων ανθρώπων.
Αστυνομικό μυθιστόρημα, με γραφή απλή, καθαρή, χωρίς να πλατειάζει,χιούμορ σε κατάλληλες δόσεις και μια υποβόσκουσα αχλή μυστηρίου, που σε κατακτά σταδιακά και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον.
Τα ερωτήματα σταδιακά πολλαπλασιάζονται και είναι οι μικρές, ασήμαντες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, έξυπνα τοποθετημένες μέσα στην πλοκή από τη συγγραφέα.
Οι τελευταίες σκηνές ανατριχιαστικές, σε κάνουν από τη μια να χαμογελάς για την απροσδόκητη ανατροπή και από την άλλη σε προβληματίζουν.
Για το πόσο οι πληγές και τα απωθημένα μέσα μας μπορούν να μας επηρεάσουν..για την τεράστια, αθόρυβη, δύναμη που έχουν οι πράξεις και τα λόγια μας απέναντι στους άλλους και εμείς ούτε που το αντιλαμβανόμαστε..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου