«Η ζωή, βλέπεις, είναι σαν τα φύλλα του καπνού, παιδί μου. Γι’ αυτά που δε σου μίλησα ποτέ. Στην αρχή είναι μικρά και πράσινα, γεμάτα ζωντάνια. Έπειτα μεγαλώνουν, ωριμάζουν, παίρνουν το χρώμα του χρυσού! Και μετά… Μετά ξεραίνονται, θρυμματίζονται, χάνονται και δε μένει τίποτα παρά μονάχα η μυρωδιά τους!»

Ιούνιος, 2001. Ο Νίκολας ταξιδεύει από την Αμερική με προορισμό την Καβάλα, έχοντας σκοπό να ανακαλύψει το άγνωστο παρελθόν του παππού του και ταυτόχρονα το δικό του μέλλον. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει στα χέρια του είναι το όνομα μιας γυναίκας, το χωριό στο οποίο μένει και ένα κλειστό ξύλινο κουτί, που πρέπει να της παραδώσει. Το κουτί θα ανοίξει και η «Μέκκα του καπνού» θα φανερώσει τα μυστικά της…

Καβάλα, 1928. Ανάμεσα στις καπναποθήκες και στους εμπόρους, στα καπνοχώραφα και στους παραγωγούς, γεννιέται μια παιδική φιλία που θα εξελιχθεί σε έναν θυελλώδη έρωτα. Αυτός, φτωχό προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη∙ εκείνη, κόρη πλούσιου καπνεμπόρου. Θα καταφέρει η αγάπη αυτή να ξεπεράσει τα χτυπήματα της μοίρας, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δολοπλοκίες; Θα καταφέρει να σταθεί μέχρι το τέλος;

Από την Ελλάδα των μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων και την Αγγλία του μεσοπολέμου έως την Αμερική της καπνοβιομηχανίας και του εύκολου κέρδους, ξετυλίγεται με θαυμαστό τρόπο μια ιστορία αγάπης γεμάτη εικόνες, αρώματα και νοσταλγία.

Ξεκίνησε δυναμικά με ωραία γραφή, στρωτή γλώσσα, δομημένους χαρακτήρες και σκιαγράφηση μιας εποχής δύσκολης -ευτυχώς όχι άλλο με φόντο τη Σμύρνη - επίπονή και άγνωστη τουλάχιστον σε εμένα. 
Με μύησε στα αρώματα και στη διαδικασία του καπνού, με ταξίδεψε σε γειτονιές Μακεδονίτικες, μαζί με έναν έρωτα μοιραίο..
Όλα καλά μέχρι τη μέση του βιβλίου. 
Μετέπειτα η ιστορία κάνει "κοιλιά", οι ήρωες ξεφεύγουν από τον αρχικό τους στόχο, ξεκινούν λίγο οι υπερβολές, η αγωνία φθίνει και αρχίζω να βαριέμαι..
Ναι, είμαι ρομαντική ψυχή και θέλω τον έρωτα μέχρι το τέλος, ναι, θέλω το μελό και λίγο να "βασανίζομαι" βρε παιδί μου, ωστόσο θέλω και μια ιστορία που να "ρέει", να "κυλά" και μαζί της να ταξιδεύω από την αρχή μέχρι το τέλος (όποιο και να είναι αυτό), χωρίς να αναρωτιέμαι ή να γυρίζω πίσω τις σελίδες για να βρω τι είναι ή που είναι αυτό που δεν ταιριάζει.. δεν "κολλάει"...