Το 1916, ο Γάλλος ζωγράφος Εντουάρ Λεφέβρ αφήνει την πολυαγαπημένη του Σοφί για να πολεμήσει στο Μέτωπο. Προτού φύγει, όμως, ζωγραφίζει ένα μοναδικό πορτρέτο της, το οποίο η Σοφί φυλάει σαν κόρη οφθαλμού.
Όταν η μικρή της πόλη πέφτει στα χέρια των Γερμανών, το πορτρέτο θα συγκινήσει τον Γερμανό διοικητή Κατοχής και θα γίνει η αιτία η κοπέλα να ρισκάρει τα πάντα –οικογένεια, υπόληψη, ακόμα και την ίδια της τη ζωή– σε μια ύστατη ελπίδα να ξαναδεί τον αγαπημένο της μια τελευταία φορά.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το ίδιο αυτό πορτρέτο δωρίζεται στη Λιβ από τον σύζυγό της, λίγο πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του. Η ομορφιά του της θυμίζει τον λίγο καιρό που έζησαν μαζί. Όταν, όμως, θα αποκαλυφθεί η σκοτεινή ιστορία του πίνακα, η Λιβ θα κινδυνεύσει να χάσει τη μοναδική σπίθα αγάπης που ένιωσε από τη μέρα που έχασε τον άντρα της…
Δύο νέες γυναίκες∙ τις χωρίζει ένας αιώνας, τις ενώνει η αποφασιστικότητά τους να παλέψουν γι’ αυτό που αγαπούν περισσότερο, όποιο κι αν είναι το κόστος.

Μου άρεσε πολύ. Είχα διαβάσει, ανόρεχτα για να πω την αλήθεια, το βιβλίο της "Το τελευταίο γράμμα από τον εραστή σου" και πραγματικά βρέθηκα εξ απροόπτου, γιατί ήταν πέρα απ' ότι περίμενα, πραγματικά καθηλωτικό.
Τα βιβλία της Μόις έχουν αυτή την "πικρή" νοσταλγία, αυτό το "θλιμμένο" για πάντα, διανθισμένο με δόσεις κρυφού ερωτισμού.
Έτσι και στο παρόν βιβλίο τα πάντα συγκλίνουν στο εμείς, στην άρνηση της μοναξιάς και στην επιθυμία του καθενός μας να βρίσκεται εκεί όπου ανήκει πραγματικά.
 Ωραία μετάφραση, βατή, στρωτή γλώσσα, αναδεικνύουν μια ιστορία αγάπης και πεθυμιάς, φερμένη στο παρόν, άρρηκτα συνδεδεμένη με το παρελθόν... ωραία δοσμένοι χαρακτήρες, ατμοσφαιρικότητα, γοητεία και συνεχή επιθυμία να διαβάσεις ακόμη μια σελίδα... ακόμη μια σελίδα...