Η Δάφνη και η Αναστασία, δίδυμες, αιθέριες, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, κι όμως τόσο διαφορετικές σε όλα, μια εικόνα είχαν από παιδιά χαραγμένη στην μνήμη τους: τη μητέρα τους να περπατάει χαράματα μέσα στην βροχή, κάτω από τα δένδρα που έσταζαν στάλες, με μια κόκκινη ομπρέλα στο χέρι και φόντο τον βράχο της Μονεμβασιάς και την απέραντη θάλασσα... Τη μητέρα τους που ποτέ δεν τους φανέρωσε ποιός ήταν ο πατέρας τους... Μεγαλώνοντας τα δυο κορίτσια, θα βρεθούν με μια βαριά κληρονομιά, ένα βυζαντινό αρχοντικό που δεσπόζει στον βράχο της Μονεμβασιάς, μια διαθήκη με μια ανεκτίμητη συλλογή έργων τέχνης, ένα βαρύτιμο κόσμημα από το παρελθόν κι ένα λευκό σημάδι κρίνου που επαναλαμβάνεται μέσα στα όνειρα... Ο βράχος κρύβει μυστικά. Κρύβει ενάντιους έρωτες. Ιστορίες στα βάθη του χρόνου. Το καλό αναπαύεται δίπλα στο κακό, αποκοιμιέται παρέα. Ο κίνδυνος παραμονεύει το κάθε τους βήμα... 

 Το έβλεπα καιρό στη βιβλιοθήκη μου μα δίσταζα να το ξεκινησω. Δεν ξέρω γιατι...πάντα εξάλλου πίστευα πως το κάθε βιβλίο "φωνάζει", αναδίδει μια ιδιαίτερη μαγεία στον κάθε φορά τυχαίο αναγνώστη για να το επιλέξει...
Τελικά ήρθε η ώρα του και η ανάγνωση του κράτησε περισσότερο από το συνηθισμένο. Ο λόγος; κάπου εκεί στη μέση με κούρασε, με "εκνεύρισε" ίσως καθώς παρατήρησα τα ίδια και τα ίδια... λίγη συνηθισμένη δόση έρωτα ανεκπλήρωτου, πασπαλισμένη με κακούς πεθερούς και καταστάσεις και ούτω καθ' εξής... Απο τη μια σκέφτηκα οτι είναι η ώρα μου να αλλάξω αναγνωστικές προτιμήσεις, από την άλλη ποτε δεν υποτίμησα το έργο κανενός και διαβάζω πάντα τα πάντα...
Πέρα απο το οτι δε με ενθουσίασε, οφείλω να πω πως έχει προσεγμένη γλώσσα και πλοκή. Αυτό που με ξένισε ήταν οι μικρές συντομευμένες φράσεις, πράγμα που προσωπικά με φέρνει σε αμηχανία, με αγχώνει και μου δημιουργεί την αίσθηση πως επίκειται κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό το οποίο ποτέ δεν έρχεται. 
Ωστόσο υπάρχει το μυστήριο και μια πινελιά ερωτισμού, ιδιαίτερα στη σχέση της Δάφνης με την τέχνη της. Ωραία δοσμένη η αντιφατική σχέση των διδύμων αδελφών, η απεριόριστη αγάπη συνοδευμένη απο ψήγματα ανταγωνισμού και ζήλιας. 
Το τέλος αναπάντεχο και ενδιαφέρον με κάνει να μην σταθώ σε ό,τι δεν μου άρεσε και να κοιτάξω προσεκτικότερα... εξάλλου τα "μυστικά" δε φανερώνονται σε όλους...