Όλους με κάποιο τρόπο μας σημαδεύει ο τόπος μας, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Μάνη. Ο αέρας που μπαίνει σφυρίζοντας στις πολεμότρυπες των πύργων ακόμα ψιθυρίζει ιστορίες για πειρατές και δικιωμούς. Μοιάζουν παλιές και ξεχασμένες, όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ένα ατύχημα με τραγική κατάληξη γίνεται αιτία να αναβιώσει μια ξεχασμένη βεντέτα σε ένα χωριό της Μέσα Μάνης. Ο Οδυσσέας, δεκαπέντε χρονών, αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο του για να ζήσει κοντά στο θείο του, που είναι εγκατεστημένος από χρόνια στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφει, δεκαεπτά χρόνια μετά, να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Όμως σ’ αυτή την πρώτη του επιστροφή, ανέλπιστα, τον περιμένει ο έρωτας. Ένας φλογερός έρωτας που τα σαρώνει όλα. Παρελθόν και παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον.
Δυο επισκέψεις στην πατρώα γη με διαφορά δεκαεπτά χρόνων. Δυο καλοκαίρια. Πολύ λίγος χρόνος για να χορτάσεις μια επιστροφή, αρκετός για να ζωντανέψει το παρελθόν που σε καταδιώκει. Να αγαπήσεις, να προδοθείς,  να προδώσεις. Να διεκδικήσεις εκείνο που σου χρωστάει η ζωή και να το χάσεις. Για πάντα;

Εξαιρετικό. Απλά. 
Ένα βιβλίο ποταμός συναισθημάτων, έντονων συγκινήσεων, μιας αγάπης απόλυτης και ολοκληρωτικής, γι αυτό και καταδικασμένη... να κατανοηθεί η σημασία της μόνο μέσα από τον πόνο και τη φθορά του χρόνου... τη βρίσκεις στο τέλος και καταλαβαίνεις πως πάντα αυτήν έψαχνες...
Στρωτή γραφή, αρμονική παράθεση των γεγονότων, ένας ήρωας που σε κατακτά ολοκληρωτικά: 
ένας άνδρας μέσα στο σώμα και στις μνήμες παιδιού, με μια μοίρα άδικη και έναν χαρακτήρα απόλυτο και δυναμικό, ο οποίος στρέφεται πάντα ασυνείδητα κατά των αναγκών και της θέλησης του, πληγώνει, μα πιο πολύ πληγώνεται ο ίδιος.
Οι σελίδες πολλές, μα η αναγνωστική απόλαυση δε σταματά λεπτό, μέσα από εναλλαγές σκηνών, το απροσδόκητο και τη σύγκρουση χαρακτήρων, η οποία αναδεικνύει καλύτερα τα ανθρώπινα πάθη, αδυναμίες, όνειρα και ελπίδες για το μέλλον.
Κλείνεις το βιβλίο χαμογελώντας, μα ....
η αίσθηση του χρόνου που περνά, ο εγωισμός, τα πάθη, τα λόγια που θέλησες και δεν είπες ποτέ, εκείνο το κάτι που έπρεπε να κάνεις μα δεν το τόλμησες ...αναρωτιέσαι... άραγε η ζωή είναι σαν ένα μυθιστόρημα; 
άραγε η αυριανή μέρα θα φέρει για μένα, όπως και στον ήρωα μια δεύτερη ευκαιρία;....