Καμιά διασκέδαση δεν είναι τόσο φτηνή όσο το διάβασμα και καμιά ηδονή δεν διαρκεί τόσο πολύ.
~Lady May Montagu~


Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

H δίνη ενός πολέμου, μαζί με τον έρωτα, σημαδεύει δραματικά τη μοίρα δύο οικογενειών.
Όταν ήταν παιδί η Τζούλια είχε περάσει πολλά ωραία παιδικά χρόνια στο κτήμα του Γούρτον Παρκ, όπου ο παππούς της φρόντιζε το θερμοκήπιο με τα εξωτικά λουλούδια.
Το κτήμα και το αρχοντικό του το έχει πρόσφατα κληρονομήσει ο χαρισματικός Κιτ Κρόφορντ, κι εκεί η Τζούλια ζητάει παρηγοριά όταν μια καταιγίδα διαλύει την οικογένειά της.
Τότε, μέσα από τα απομεινάρια της ζωής του παππού της βγαίνει στο φως ένα παλιό ημερολόγιο.
Σε ποιον ανήκε; Και γιατί ο παππούς της το κρατούσε κρυμμένο τόσα χρόνια;
Η μόνη που ξέρει την αλήθεια είναι η γιαγιά της. Η παραμυθένια ιστορία της θα μεταφέρει τους δύο νέους πίσω στη δεκαετία του ’40 και θα τους ταξιδέψει από τη Βρετανία στην εξωτική Ταϋλάνδη, από το κοσμοπολίτικο Λονδίνο στα παζάρια της Μπανγκόκ, από τη γαλήνια ζωή στα πλούσια αρχοντικά της Αγγλίας στη δίνη ενός πολέμου, που μαζί με τον έρωτα σημάδεψαν δραματικά τη μοίρα δύο οικογενειών.


Αρκετά μεγάλο βιβλίο, ωστόσο καλό... θα έλεγα σε γενικές γραμμές. Το ξεκίνησα από την περιγραφή στο οπισθόφυλλο και γιατί μου αρέσουν ιστορίες που ταξιδεύουν σε ιστορικά γεγονότα, που πηγαίνουν τον αναγνώστη στο παρελθόν, εξάπτοντας τη φαντασία του.
Η πρωταγωνίστρια έχοντας βιώσει το θάνατο αγαπημένων της προσώπων, καταρρέει σταδιακά, οι γύρω της προσπαθούν να τη στηρίξουν και να της εμφυσήσουν ελπίδα κ πίστη για το μέλλον. Ώσπου βρίσκει ένα παλιό ημερολόγιο και η ιστορία δύο οικογενειών αρχίζει και ξετυλίγεται και μαζί και τα γεγονότα που την αφορούν. 
Το πρώτο μέρος του βιβλίου με κούρασε αρκετά. Η γραφή της συγγραφέως στρωτή, απλή, χωρίς ιδιαίτερο "χρώμα", παραθέτει απλώς τα γεγονότα, μέσα σε ένα κλίμα άνευρο και καταθλιπτικό, το οποίο δικαιολογείται εν μέρει από το προσωπικό δράμα της πρωταγωνίστριας. Οι λεπτομέρειες πολλές, η συνάντηση της με τον γοητευτικό Κιτ, αδιάφορη και η ανάγνωση αρχίζει να γίνεται χαλαρή, χωρίς την απαιτούμενη προσοχή από τον αναγνώστη.
Καθώς συνεχίζει η ιστορία, τα γεγονότα παραθέτονται πιο συγκροτημένα, η πλοκή παρουσιάζεται πιο "δεμένη", η γραφή αλλάζει σταδιακά. Οι λεπτομέρειες πλέον είναι απαραίτητες και χαρίζουν αυτήν την μυστηριακή γοητεία του απροσδόκητου, σε συνδυασμό με την παράθεση των ιστορικών γεγονότων και την πιο ολοκληρωμένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Το συναίσθημα και η συγκίνηση είναι πλέον διάχυτα και ξαφνικά δεν μπορείς να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Εν τέλει η ιστορία ολοκληρώνεται και κλείνεις το βιβλίο με μια αίσθηση αμηχανίας.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορώ να κατατάξω το συγκεκριμένο βιβλίο σε μια από τις κατηγορίες αδιάφορο, κακό, καλό. Με κούρασε, με γοήτευσε και με συγκίνησε.
Το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο σε "κατακτά" ένα βιβλίο, ο τρόπος που σε "βάζει" μεσα στην ουσία του και σε κρατάει δέσμιο της ιστορίας του για μέρες. Ο κάθε αναγνώστης το βιώνει διαφορετικά. Για το συγκεκριμένο βιβλίο, προσωπικά, ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου